"Ze zijn er niet", "ze willen niet" en "het glazen plafond", zijn de meest gehoorde excuses als het gaat om het gebrek aan vrouwelijke leiders.

Wist je dat er meer CEO's zijn met de naam John, dan dat er vrouwen zijn die CEO zijn?

We horen regelmatig over salarisverschillen tussen mannen en vrouwen. Maar wat als dit niet de enige loonkloof is?

Nederlandse mannelijke onderzoekers aan de Erasmus School of Economics (ESE) verdienen gemiddeld €5.229 bruto per maand. Voor Nederlandse vrouwelijke onderzoekers is dit €167 minder (3%), voor niet-Nederlandse mannelijke onderzoekers €323 minder (6%) en voor niet-Nederlandse vrouwelijke onderzoekers €404 minder (8%).

De loonkloof ontstaat niet met opzet. Er zijn weinig werkgevers die expres hun vrouwelijke medewerkers minder betalen dan hun mannelijke medewerkers. Of zwarte medewerkers bewust minder betalen dan hun witte medewerkers.

Over quota en wetgeving om (gender) gelijkheid en diversiteit te bereiken is altijd veel discussie. Leidt het niet tot positieve discriminatie? Is wetgeving niet ineffectief en kunnen we het beter aan de markt overlaten? Zorgt het niet voor administratieve rompslomp die afleidt van de core business?

Als verklaring voor de loonkloof horen we vaak dat vrouwen "nu eenmaal kiezen" voor sectoren waar de salarissen lager liggen. Vrouwen zijn oververtegenwoordigd in 'vitale beroepen' zoals het onderwijs en de zorg, en ondervertegenwoordigd in goedbetaalde sectoren, zoals de financiële industrie en technologie.

Los van de vragen wat een eerlijk salaris is (waarom een bankier meer verdient dan een verpleegkundige) wijst onderzoek van @Cornell University erop dat het niet is wat het lijkt.

Over geld praten is taboe. We weten soms niet eens van onze beste vrienden hoe veel ze verdienen.